Ken je dat een gevoel dat iets zo dichtbij je ligt, zo je kern raakt, dat je het soms in stilte voor jezelf houdt? Dat je het koestert?
En herken je het ook dat je het daarmee op den duur vergeet?
Of probeert weg te rationaliseren?
Door er woorden aan te geven en het te delen kan je gekoesterde droom een stapje dichterbij komen. Dat het weer gaat leven.
Voor het werken in het veld bij mijn fantastische IJslandse paardenkudde heb ik een Authentieke Mongoolse Ger gekocht. Toen ik de eerste keer binnenstapte was dat MAGISCH. Het voelde als THUISKOMEN. Zo bijzonder dat ik er stil van werd. Heel stil.
Het voelt als iets heel heel kostbaars, een geheim dat ik sindsdien koester. Een geheim dat je het liefste helemaal voor jezelf houdt omdat je bang bent dat als je het gaat delen dat dit magische gevoel zo tussen je vingers door kan wegsijpelen.
Maar door het voor mezelf te houden en niet de delen verslapt de aandacht voor dit bijzondere gevoel en nemen mijn gedachtes het over door het weg te rationaliseren. Bang dat het niet aan mijn verwachtingen voldoet en misschien wel diep van binnen bang dat het niet voor mijn is weggelegd om dit nogmaals te voelen. En zo veranderde koesteren in vergeten.
Maar vandaag is het hele sterke verlangen ook weer aangewakkerd. Het verlangen om de Ger wel op te zetten en daar stappen in te zetten.
Al moet daar veel meer voor gedaan worden dan ik in eerste instantie dacht. Maar door het nu met jullie te delen heb ik de eerste stap gezet. En ik wil heel graag dat deze gekoesterde droom gaat staan. Een plek waar je tot je essentie komt. Een plek waar je echt thuiskomt in jeZelf.
Welke droom koester jij diep van binnen?
Welke droom wil jij tot leven brengen?
Wil jij dit ook ervaren? Laten we dan kennismaken en de mogelijkheden bespreken. Plan hieronder direct wat in mijn agenda in. Geheel gratis natuurlijk.